Διοικητικό Δίκαιο Νηπιαγωγείου για Αρχηγούς Γενικών Επιτελείων

Δόξα τω Θεώ, δεν είμαστε κράτος Ασάντ!

Άλλού, βέβαια, κάποιοι επιχαίρουν που δεν είναι Ελλάδα… ή μήπως είναι τυχαία και άδικη η… «κατάντια» μας;

Τυχαία δεν είναι, αλλά άδικη σίγουρα είναι διότι έχουμε διανύσει μεγάλη απόσταση κι έχουμε πετύχει τεράστια πρόοδο στη δημοκρατία μας ανεξάρτητα από την  εσωστρέφεια και  το μηδενισμό που αναμενόμενα κερδίζει έδαφος σε περιόδους κρίσης.

Το ερώτημα είναι πως αισθάνονται οι ηγέτες μας και τι παράδειγμα δίνουν με την καθημερινή τους πρακτική; Πως επιλέγονται και ποιους επιλέγουν για να υπηρετήσουν τους θεσμούς; Σε ορισμένους, ακόμη φαντάζει υπερβολή να οραματιζόμαστε ένα κράτος δικαίου, όπου οι υψηλά ιστάμενοι (και αμειβόμενοι) θα σέβονται τις στοιχειώδεις διατάξεις του διοικητικού δικαίου, όπως λ.χ. την "υποχρέωση της προηγούμενης ακρόασης" και της "αιτιολογημένης απάντησης" προς τον πολίτη, διατάξεις επιπέδου «νηπιαγωγείου» για ανώτατους κρατικούς υπαλλήλους, εάν ενδιαφέρονταν να κάνουν το καθήκον τους. Διατάξεις, δηλαδή, που όταν καταπατούνται συστηματικά και εκ προθέσεως θα έπρεπε ο Υπάλληλος να παύονταν "άνευ ετέρας" όσο ψηλά κι αν ήταν, διότι αναφερόμαστε στο Σύνταγμα. Κι αυτά δεν είναι δυνατό να συμψηφίζονται με την κοινωνικοοικονομική κρίση ή το ευρύτερο διεθνές περιβάλλον με την κατάρρευση αντιδημοκρατικών καθεστώτων, ώστε να συμβιβαστούμε με μία «οιονεί Αφρικανική Δημοκρατία», «τσιφλίκι» του κάθε «καρεκλοκένταυρου»… όπως προ δεκαετίας, στον πρώτο νικηφόρο δικαστικό μου αγώνα, ένας Προϊστάμενος μου με είχε προειδοποίησει: «ο Πτέραρχος θα σε τιμωρήσει κι ας γνωρίζει ότι έχεις δίκιο… μέχρι εσύ με δικό σου κόστος κι αμφίβολο αποτέλεσμα να δικαιωθείς δικαστικά, ενώ αυτός θα έχει αποστρατευτεί με “δόξα και τιμές”».

Τα χρόνια κύλησαν και προ διετίας, μία "αχτίδα φωτός" έλαμψε στις καρδιές των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων όταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ως διαπρεπής Συνταγματολόγος Καθηγητής, ανέλαβε καθήκοντα ΥΕΘΑ. Οι ελπίδες προφανώς αφορούσαν στο ότι κάτι θα άλλαζε στις πρακτικές και στη νοοτροπία Διοίκησης στις Ένοπλες Δυνάμεις… «αν όχι αυτός, τότε ποιος;» Βεβαίως, πόσο ρεαλιστική ήταν μία τέτοια εκτίμηση όταν διατήρησε τα ίδια πρόσωπα στη στρατιωτική ηγεσία; ως εάν τα πρόσωπα είναι αμελητέα στην υλοποίηση πολιτικών…

Αφορμή για τις σκέψεις αυτές είναι μία απόφαση της 13^ης Μαΐου του Συμβουλίου Αρχηγών Γενικών Επιτελείων (ΣΑΓΕ), που μου επιδόθηκε στις 17 Αύγουστου, ως απάντηση ενός αιτήματος μου της 17^ης Φεβρουαρίου. Ας προσπεράσουμε τις χρονικές προθεσμίες κι ας υποθέσουμε, για οικονομία, ότι είχα «απολύτως άδικο». Το Σύνταγμα απαιτεί αιτιολογημένη απάντηση (άρθρο  10§1): «…να απαντούν αιτιολογημένα…» (προφανώς προς όποιον έχει άδικο, διότι για αυτόν που έχει δίκιο, συμπεριλαμβανομένου εμού αλλά το προσπερνάμε για οικονομία, απαιτείται «σύντομη ενέργεια» κι όχι «απάντηση»). Δεν αναφερόμαστε, λοιπόν, σε «ψιλά γράμματα», αλλά σε γνώσεις «νηπιαγωγείου» (ότι δηλαδή απαιτείται αιτιολόγηση) για «Ανώτατα» στελέχη της δημόσιας διοίκησης, για τα οποία ο λαός υπερχρεώνεται να τα ακριβοπληρώνει, ίσως και με έξοδα παράστασης για συμμετοχή σε συμβούλια κλπ.

Για να μην αοριστολογούμε, ας δούμε μία συγκεκριμένη περίπτωση, όμως ενδεικτική και πανομοιότυπη όλων των (κι όχι ορισμένων) άλλων, στο τι αιτήθηκα και τι μου απάντησαν, ώστε να… ενημερωθεί ο πολίτης και να διδαχθεί ο διαπρεπής καθηγητής από την «αναποτελεσματικότητα» των Νόμων όταν «εγκαταλείπονται» στους ίδιους, «ανεπίδεκτους μάθησης» (όπως προκύπτει εκ του αποτελέσματος) Πτεράρχους, Στρατηγούς ή Ναυάρχους, ενώ απλά θα αρκούσε ένας Υπουργός (νομικός ων και ο πρώην αλλά και ο νυν) που θα αντικαθιστούσε τα πρόσωπα «παλαιάς κοπής» από νέους Αξιωματικούς γαλουχημένους στη σύγχρονη μεταπολιτευτική δημοκρατία, που θα εφάρμοζαν δίκαια και με συναίσθηση ευθύνης το Σύνταγμα και τους Νόμους, που θα λειτουργούσαν ενσυνείδητα ως πρότυπα για να εμπνεύσουν, να οδηγήσουν για σύγχρονες και δημοκρατικές Ένοπλες Δυνάμεις, να ανυψώνουν το ηθικό του ανθρώπινου δυναμικού… Διότι αντίθετα με ότι επικράτησε λανθασμένα, όχι μόνο σήμερα που έχουμε ταχύτατη τεχνολογική πρόοδο αλλά, πάντοτε οι στρατηγοί που γράφουν ιστορία είναι νέοι κι όχι γέροντες, χωρίς να αποκλείουμε τις εξαιρέσεις, πλην όμως σήμερα η  εξαίρεση προβάλλεται ως  ο «ιδανικός κανόνας» για… «δημοσιονομικούς λόγους». 

Ο αναγνώστης μπορεί να κρίνει το δίκαιο, το υπερβολικό ή το αβάσιμο των απόψεων μου διαβάζοντας το σύντομο ιστορικό.

Στις 12 Ιαν. του 2010 προώθησα στον Κύριο Υπουργό την υπόθεση «αυτομετάθεσης» Αξιωματικού από το Γραφείο Μεταθέσεων στο Εξωτερικό (http://axiokratiastised.blogspot.com/2011/06/blog-post.html) - άραγε πόσοι φορολογούμενοι Έλληνες να το επικροτούν – ζητώντας την αποστρατεία του υπόλογου Αρχηγού ΓΕΑ (νυν ΓΕΕΘΑ), θέτοντας ευθαρσώς ρήτρα παραίτησης στη διάθεση του κ. Υπουργού εάν, για οποιοδήποτε λόγο, έκρινε ότι το ύφος ή το περιεχόμενο της αναφοράς μου δεν ήταν «πρότυπα για έναν Ανώτερο Αξιωματικό» (εξ’ αντιδιαστολής η μη αποδοχή της παραίτησης θα με καθιστούσε πρότυπο κι είναι αρκετά ευφυής ο κ. Βενιζέλος για να το κατανοήσει). 

Άραγε ποιος θα εκπλαγεί να μάθει ότι ούτε η παραίτηση μου έγινε δεκτή, ούτε η τάξη αποκαταστάθηκε; Οπότε, μετά από ένα εξάμηνο, υπέβαλα οριστικά την παραίτηση μου, για λόγους ευθιξίας και το Σεπτέμβριο το Ανώτατο Αεροπορικό Συμβουλίο (ΑΑΣ) την αποδέχθηκε, αλλά τότε θυμήθηκε την προ εννέα μηνών αναφορά μου (του πρότυπου Ανώτερου Αξιωματικού να θυμηθούμε) και με έκρινε δυσμενώς, χωρίς να με καλέσει σε απολογία! 

Προσέφυγα λοιπόν στο ΣΑΓΕ κι αιτήθηκα την ακύρωση της υπόψη δυσμενούς κρίσης με βάση τη συνταγματική διάταξη 20§2 που προϋποθέτει «προηγούμενης ακρόασης… για κάθε διοικητική ενέργεια ή μέτρο που λαμβάνεται σε βάρος των δικαιωμάτων ή συμφερόντων του», δηλαδή, ακόμη κι αν είχα άδικο σε όσα έγραψα στην αναφορά μου (το ότι είχα δίκιο μπορείτε να το κρίνετε διαβάζοντας την στην ανάρτηση της 20 Ιουν.11 παραπλέυρως ή επιλέγοντας εδώ> http://axiokratiastised.blogspot.com/2011/06/blog-post.html το πλήρες κείμενο της αναφοράς της 12 Ιαν.10 και όλη την υπόθεση), η Υπηρεσία δεν μπορούσε να τα εκλάβει ως δυσμενή εφόσον δεν μου έδωσε το «δικαίωμα της προηγούμενης ακρόασης» κι όφειλε στην υπόψη κρίση να αιτιολογήσει με βάση τα υφιστάμενα θετικά ή αρνητικά στοιχεία του φακέλου μου, ενώ η υπόψη αναφορά στη χειρότερη περίπτωση ως ουδέτερη (κατά την άποψη μου ως «πρότυπη») μπορούσε να εκληφθεί, εφόσον τότε δεν είχε γίνει δεκτή η παραίτηση μου ούτε κλήθηκα σε απολογία για κάτι μεμπτό εντός αυτής. 

Συνεπώς, το ΣΑΓΕ όφειλε να αιτιολογήσει την απόφαση του (όπως το Σύνταγμα στο 10§1 επιτάσσει «να απαντούν αιτιολογημένα», εκτός εάν λόγω «παλαιάς κοπής» οι... στρατηγοί αισθάνονται ότι δεν ορκίστηκαν σε αυτό) λ.χ. διαψεύδοντας με εάν μου δόθηκε η δυνατότητα ακρόασης, ή ότι το Σύνταγμα δεν αναφέρει αυτά που υποστήριζα παραθέτοντας την σωστή διατύπωση του Συντάγματος, ή ότι η προσβαλλόμενη απόφαση ενδεχομένως στηρίχθηκε σε άλλη διάταξη παραθέτοντας το «ορθό» κείμενο της απόφασης, ή γιατί οι συγκεκριμένες συνταγματικές διατάξεις ενδεχομένως δεν είχαν εφαρμογή στην υπόθεση μου, ή τέλος πάντων μία αιτιολογία που να  απαντά στα ερωτήματα και στην υπόθεση μου. Αυτά θα άρμοζαν σε ένα Κράτος Δικαίου κι αν έτσι γινόταν κι η εντιμότητα ξεχείλιζε από τα μπατζάκια των διοικούντων, ίσως πολλά από τα σημερινά δεινά της Πολιτείας και της  κοινωνίας μας να μην είχαν ποτέ λάβει χώρα…

Όμως, το ΣΑΓΕ (αναφερόμαστε στους Αρχηγούς των  Γενικών Επιτελείων που με  τις αποφάσεις τους «δίνουν το ρυθμό» και αποτελούν τα πρότυπα για τους Διοικητές των Μονάδων και τους Διευθυντές των Επιτελείων που υπάγονται σε αυτούς, δηλαδή κοντολογίς σε όλες τις Ένοπλες Δυνάμεις), απάντησε «κλισέ»: «Το Συμβούλιο κρίνει την προσφυγή Παμψηφεί ΑΒΑΣΙΜΗ και επικυρώνει την… απόφαση του ΑΑΣ… για τους λόγους που αναφέρονται σε αυτή» χωρίς προσπάθεια συγκεκριμένης αιτιολόγησης αναφερόμενης στις αιτιάσεις της προσφυγής μου, και υπογράφουν τα μέλη του ΣΑΓΕ.

Ο αναγνώστης μπορεί να συμπεράνει, κατά με την κρίση του, εάν αβάσιμη ήταν η βασιζόμενη στο Σύνταγμα αίτηση μου και πόσο αιτιολογημένη και δίκαιη ήταν η κρίση του ΣΑΓΕ, ανεξάρτητα εάν θα διαθέσω τα χρήματα να αποδείξω, σε δικαστήριο, του λόγου το αληθές.

Ομολογουμένως, δεν είμαστε Κράτος Ασάντ…

Το ερώτημα είναι εάν ο κ. Βενιζέλος, ως συνταγματολόγος, αισθάνεται υπερήφανος για την ποιότητα των αποφάσεων του ΣΑΓΕ στην εκπνοή της θητείας του ως ΥΕΘΑ, μετά από δύο έτη «εκπαίδευσης πανεπιστημιακού επιπέδου» των Αρχηγών, υπό την ευθύνη του;

Εάν ο κ. Βενιζέλος, ως Υπουργός Οικονομικών, αισθάνεται υπερήφανος να δανείζεται για μισθούς κι ενδεχομένως κι έξοδα παράστασης των υπόψη Αρχηγών και τρέχει να πείσει τους Ευρωπαίους για Ευρωομόλογα ώστε να συνεχίσει να τους πληρώνει μέχρι να τους αποστρατεύσουμε με «τιμές επίτιμων»…

Τελικά, ο κ.ΥΕΘΑ, πήρε ποτέ την απόφαση συνειδητά να με αποστρατεύσει και να κρατήσει αυτούς τους Αρχηγούς; Ή δεν γνώριζε τι του σέρβιραν να υπογράψει;

Προσωπικά δεν λυπάμαι τις ηγεσίες που ελπίζουν στην  απουσία καλύτερου αντίπαλου... Όμως σίγουρα δεν θα ήθελα να είμαι ένας συνταγματολόγος που απέτυχα να εμπνεύσω αρχές χρηστής διοίκησης, ενώ είχα το τεκμήριο της γνώσης, και τώρα να πειραματίζομαι στην οικονομία, όπου φαίνεται να έχω το τεκμήριο της άγνοιας. Σίγουρα δεν θα ήθελα, ως στρατιωτικός, να απαξίωνα το στράτευμα με αναξιοκρατία και αδικία επειδή θα αισθανόμουν ασφαλής διότι στη θητεία μου δεν χρειαζόταν να αποδείξω την αξία μου στο πεδίο της μάχης, οπότε κι οι λιγότερο άξιοι που "γεμίζουν τα κουτάκια" θα κάνουν τη δουλειά τους. Η φράση κλισέ "στην υπεροπλία του αντιπάλου αντιτάσσουμε την ποιότητα μας" φαντάζει... "Θου Κύριε φυλακήν τω στόματι μου"... Μερικά πράγματα αν κανείς εκεί ψηλά που βρίσκεται δεν τα καταλαβαίνει, είναι αυτό που λέει ο σοφός μας λαός "από το κεφάλι βρωμάει το ψάρι". 

Για αυτούς λοιπόν Υπουργό και Στρατηγούς, πληρώνουμε μισθούς, επιδόματα αυξημένης ευθύνης και συνεδριάσεων.

Παρότι ούτε γιος πρωθυπουργού είμαι, ούτε Καθηγητής Πανεπιστημίου, ούτε Αρχηγός κανενός, αισθάνομαι υπεύθυνος ως πολίτης διότι στη δημοκρατία, η ευθύνη δεν είναι συνάρτηση της θέσης αλλά της φιλοπατρίας του πολίτη. Κι αυτό όχι διότι η περίπτωση με αφορά. Ας αιτιολογήσουν όλες τις άλλες αποφάσεις της ίδιας συνεδρίασης κι ας αφήσουν αναιτιολόγητη τη δική μου, διότι λάμπει «φως φανάρι» και δεν μπορεί να αιτιολογηθεί τον κόσμο να γυρίσουν ανάποδα.

Αυτά τουλάχιστο αντιλαμβάνομαι ως ημιμαθής φοιτητής νομικής 

και ομολογουμένως ιδιοτελώς ως Σμήναρχος κατ' αρχαιότητα, 

ο... καθ' ου ο λόγος.