Σχέδιο Μήνυσης Κατά Πιερρακάκη για την Μη Δέσμευση του Από το Σύνταγμα στο Νόμο των Ιδιωτικών Πανεπιστημίων

Working Document Πρόκειται για σχέδιο υπό επεξεργασία και δέχομαι σκέψεις και προτάσεις για τη βελτίωση του. 

 ENΩΠΙΟΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΙΣΑΓΓΕΛΕΩΣ ΤΟΥ ΑΡΕΙΟΥ ΠΑΓΟΥ 

 ΜΗΝΥΣΗ 

Του Ιωάννη ΜΑΝΟΜΕΝΙΔΗ. 

ΚΑΤΑ 

Του Κυριάκου ΠΙΕΡΡΑΚΑΚΗ, 

Υπουργού Παιδείας Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, 

που εδρεύει στο Μαρούσι, Ανδρέα Παπανδρέου 37, Τ.Κ. 15180, 

και ως Βουλευτής, στη Βουλή των Ελλήνων.

                                                  Θεσσαλονίκη, 15 Μαρτίου 2024 

    Μηνύω και εγκαλώ τον άνω μηνυόμενο, που από τις 27 Ιουνίου 2023 ανέλαβε και εξακολουθεί να ασκεί τα καθήκοντα του Υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, για τις αντισυνταγματικές (άρθρο 16 Συντ.) και ποινικά κολάσιμες πράξεις (134ΠΚ) που, κατά την άποψη μου και όπως εξηγώ παρακάτω, τέλεσε σε βάρος της Ελληνικής Πολιτείας καθώς, υπό αυτή την ιδιότητα του και κάτω από τις ακόλουθες συνθήκες, ενήργησε νομοθετώντας ως μη δεσμευόμενος από το Σύνταγμα και έπεισε και τους Βουλευτές της πλειοψηφίας να πράξουν το ίδιο.  

    Συγκεκριμένα στις 27 Ιουν. 2023, πριν να αναλάβει τα καθήκοντα του ως Υπουργός Παιδείας Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, έδωσε τον όρκο του Άρθρου 10§2 του Νόμου 4622/2019: «Ορκίζομαι… να τηρώ το Σύνταγμα…».  

    Ο Υπουργός Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού γνωρίζει ή πρέπει να γνωρίζει ότι το Σύνταγμα της Ελλάδας, όπως ισχύει από την θέσπιση του έως και σήμερα, εμπεριέχει το άρθρο 16 και συγκεκριμένα στην §5, εδ.1, που αναφέρει ρητά και απερίφραστα ότι: «H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου…» και στην §8, εδ.2 «H σύσταση ανώτατων σχoλών από ιδιώτες απαγoρεύεται».  

     Ακολούθως ο Υπουργός, που ως καθήκον του έχει να επεξεργάζεται και να εισηγείται στη Βουλή νομοσχέδια σύμφωνα με το Σύνταγμα, εισηγήθηκε στη Βουλή σχεδίου νόμου το οποίο προβλέπει την παροχή ανώτατης εκπαίδευσης από μη δημόσια ιδρύματα, και συγκεκριμένα σε παραρτήματα ξένων Πανεπιστημίων, δηλαδή αντίθετα με το Σύνταγμα και συνεπώς καταχρώμενος της νόμιμης εξουσίας του. Παράλληλα, παρά τις υπέρ του σεβασμού του Συντάγματος διαμαρτυρίες πολιτών αλλά και σύσσωμης της αντιπολίτευσης, επέμεινε στα σχέδια του εν πλήρη γνώσει της αντίθεσης του νομοσχεδίου με το γράμμα του Συντάγματος, επιχειρηματολογώντας πολιτικά υπέρ του νομοσχεδίου, στηριζόμενος και σε γνωματεύσεις του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους και Καθηγητών του Συνταγματικού Δικαίου, που πιθανολογούν ότι σε τυχόν μεταγενέστερο δικαστήριο θα υπερισχύσει τα ευρωπαϊκό δίκαιο έναντι του ελληνικού Συντάγματος, πείθοντας έτσι 159 βουλευτές να το ψηφίσουν, ως εάν δεν δεσμεύονταν όλοι τους, ως νομοθέτες, από το Σύνταγμα, ως ΡΙΔ' (08/03/2024). 

    Τέλος, όσον αφορά τις ενέργειες του Υπουργού, πληροφορούμαι από τον ημερήσιο τύπο ότι κάνει επαφές με Πανεπιστήμια του εξωτερικού ώστε να ιδρύσουν παραρτήματα στην Ελλάδα, τα οποία εκτιμώ ότι πρόκειται να αδειοδοτηθούν με υπουργικές αποφάσεις, ή αποφάσεις των αρμοδίων υπηρεσιών του Υπουργείου, αντίθετες με τις προαναφερθείσες διατάξεις του Συντάγματος, ευελπιστώντας ότι ο νομός θα δικαιωθεί σε τυχόν προσφυγές τρίτων στα διοικητικά δικαστήρια.  

    Επειδή σύμφωνα με το Άρθρο 10§2 του Νόμου 4622/2019 «Ο όρκος που δίνουν… οι Υπουργοί… πριν αναλάβουν τα καθήκοντά τους αναφέρει: "Ορκίζομαι… να τηρώ το Σύνταγμα…"», χωρίς καμία εξαίρεση, κρίση, ή αναφορά στην τήρηση αποφάσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. 

    Επειδή στις 27 Ιουν. 2023 ο Κυριάκος Πιερρακάκης πριν να αναλάβει τα καθήκοντα του ως Υπουργός Παιδείας Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, έδωσε αυτό τον όρκο «Ορκίζομαι… να τηρώ το Σύνταγμα…».  

    Επειδή σύμφωνα με το άρθρο 16 Συντ. §5, εδ.1, του Συντάγματος «H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου…» και στην §8, εδ.2 «H σύσταση ανώτατων σχoλών από ιδιώτες απαγoρεύεται». Οι διατάξεις αυτές ρητές και ξεκάθαρες, δεν επιδέχονται καμία παρανόηση ή παρερμηνεία.  

    Επειδή ο Κυριάκος Πιερρακάκης, κατά την άσκηση των καθηκόντων του, εν γνώσει των προαναφερθέντων, όμως επειδή είναι πολιτικά υπέρ της ίδρυσης παραρτημάτων ξένων Πανεπιστημίων στην Ελλάδα, ενδεχομένως και κατόπιν παραίνεσης του Πρωθυπουργού ή και απόφασης του Υπουργικού Συμβουλίου, αντί να αρνηθεί ή να παραιτηθεί ως όφειλε, επεδίωξε, σχεδίασε και έκανε όλες τις αναγκαίες ενέργειες για να εμφανίσει την νομοθέτηση ενός τέτοιου νόμου, ως δίκαιη, αναγκαία και γενικώς συμφέρουσα για τον Ελληνικό λαό, ζήτησε γνωματεύσεις από το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους και Καθηγητές Συνταγματικού Δικαίου, και εστιάζοντας επιλεκτικά σε όσα υποστηρίζουν την άποψη του, και καταχρώμενος της εξουσίας του (καθότι ήταν σε πλήρη γνώση της ρητής αντίθεσης με το Σύνταγμα στο οποίο έχει ορκιστεί να τηρεί) κατέθεσε το σχέδιο νόμου στη Βουλή και επιχειρηματολόγησε υπέρ της υπερψήφισης του προβάλλοντας την πιθανότητα ότι σε ενδεχόμενη δικαστική κρίση θα επικρατήσει το Ευρωπαϊκό Δίκαιο έναντι του Εθνικού Συντάγματος, ώστε να αισθανθούν οι βουλευτές ότι δεν δεσμεύονται από το συγκεκριμένο άρθρο 16 του Συντάγματος §5 εδ.1 και §8 εδ.2. 

Επειδή αντίθετα, όπως διαβάζω στην Ενοποιημένη Συνθήκη Λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης (Συνθήκη Λισαβόνας): «Άρθρο 2… §5 Σε ορισμένους τομείς… Οι νομικά δεσμευτικές πράξεις της Ένωσης οι οποίες θεσπίζονται βάσει των διατάξεων των Συνθηκών που αφορούν τους τομείς αυτούς δεν μπορούν να περιλαμβάνουν εναρμόνιση των νομοθετικών και κανονιστικών διατάξεων των κρατών μελών....  Άρθρο 6. …Οι εν λόγω τομείς δράσης είναι… ε) η παιδεία…», που σημαίνει ότι στα θέματα παιδείας δεν (αρνητικό) επικρατεί το Ευρωπαϊκό Δίκαιο επί του Συντάγματος.

    Επειδή οι ενέργειες αυτές, παρότι τυπικά εντός των καθηκόντων και αρμοδιοτήτων του ως Υπουργού, αλλά καταχρηστικές ως προς την ρητή αντίθεση τους με το γράμμα του Συντάγματος, καθώς δεσμεύεται από το Σύνταγμα, το οποίο όμως προσπάθησε και πέτυχε να παρακάμψει και έπεισε και την πλειοψηφία των Βουλευτών ως νομοθέτες να πράξουν το ίδιο (να ψηφίσουν χωρίς να αισθάνονται δέσμευση από το Σύνταγμα), το οποίο δυστυχώς και για τον ίδιο ήταν πρακτικά πολύ εύκολο λόγω της κομματικής πειθαρχίας, καθώς ουδείς Βουλευτής της συμπολίτευσης ενδιαφέρθηκε για το σεβασμό του Συντάγματος (που σημαίνει ότι πράγματι πείσθηκαν ότι δεν δεσμεύονται από το Σύνταγμα, ή πειθάρχησαν από κομματική πειθαρχία να μην δεσμευτούν από αυτό), και η συζήτηση μέσα στη Βουλή εξελίχθηκε ως απλώς διαδικαστική, και από θέση ισχύος της απόλυτης πλειοψηφίας, εφόσον δεν ενδιαφέρθηκε για τη ψήφο των Βουλευτών και των άλλων κομμάτων.   

    Επειδή, από το άρθρο 134 του Ποινικού Κώδικα, «1. Όποιος επιχειρεί…, να αλλοιώσει… θεμελιώδεις αρχές ή θεσμούς του πολιτεύματος αυτού… τιμωρείται με ισόβια κάθειρξη. 2. Με την ίδια ποινή τιμωρείται και: α) όποιος επιχειρεί να τελέσει την πράξη της προηγούμενης παραγράφου με κατάχρηση της ιδιότητάς του ως οργάνου του κράτους… 3. Θεμελιώδεις αρχές και θεσμοί του πολιτεύματος θεωρούνται στο Κεφάλαιο αυτό:…. στ) η αρχή της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα…».  Η πρώτη φορά νομοθέτηση χωρίς να αισθάνονται οι Βουλευτές ότι δεσμεύονται από το Σύνταγμα είναι όντως αλλοίωση θεμελιώδους αρχής του πολιτεύματος.

    Επειδή από το ταυτάριθμο άρθρο 134 του ψηφισθέντος νόμου, αναφέρει «1. Το παράρτηµα - Νοµικού Προσώπου Πανεπιστηµιακής Εκπαίδευσης (Ν.Π.Π.Ε.) αποτελεί νοµικό πρόσωπο ειδικού σκοπού µε νομική προσωπικότητα, µη κερδοσκοπικού χαρακτήρα… 2. Για την επίτευξη του σκοπού του το παράρτηµα - Ν.Π.Π.Ε. µπορεί, µεταξύ άλλων: α) να αποκτά και να διαθέτει κινητή και ακίνητη περιουσία, β) να συνάπτει συµφωνίες…, γ) να αποδέχεται δωρεές, χορηγίες, εισφορές σε χρήµατα ή υπηρεσίες ή σε κινητή ή ακίνητη περιουσία… και δ) …να επενδύει χρήµατα...  5. Το κεφάλαιο του παραρτήµατος - Ν.Π.Π.Ε. και η τυχόν συµµετοχή του καθενός συµµετέχοντος επί του κεφαλαίου ορίζονται ρητά στο καταστατικό του και εκφράζεται σε ευρώ…», που σημαίνει ότι πρόκειται για ιδιωτικό ίδρυμα (σημειώνω ότι ανεξαρτήτως που δεν θα μοιράζει τακτικά κέρδη, θα μπορεί 1^ον να υπερτιμολογεί τις υπηρεσίες του μητρικού Πανεπιστημίου ώστε τα κέρδη να εμφανίζονται στο εξωτερικό, ή 2^ον να επενδύει σε ακίνητα ή άλλες αξίες και μετά να διατίθενται υποτιμημένα υπέρ τρίτων σε συμπαιγνία, ή έστω 3^ον με την πλέον νόμιμη διαδικασία, τα κέρδη να αποθεματοποιούνται, να επενδύονται και να διανέμονται κατά την πώληση και την ρευστοποίηση κατά το μερίδιο του κάθε ιδιοκτήτη). 

    Επειδή η απόδειξη των ισχυρισμών βασίζεται αποκλειστικά σε δημόσιες αγορεύσεις που είναι απολύτως τεκμηριωμένες από την ίδια τη Βουλή των Ελλήνων και τις υπηρεσίες της, κι εκτιμώ ότι και ο μηνυόμενος χαρακτηρίζεται από ήθος και υπερηφάνεια, θεωρώντας ότι έπραξε το καθήκον του και δεν θα αμφισβητήσει τα διαλαμβανόμενα στην παρούσα πραγματικά γεγονότα, αλλά ευελπιστώ ότι εάν η Βουλή των Ελλήνων και οι αρμόδιες υπηρεσίες της Δικαιοσύνης, με ανεξαρτησία και πατριωτισμό, ενεργήσουν αρμοδίως, τότε και ο ίδιος, ενδεχομένως και αυτοβούλως, θα τα αναλογιστεί και ελπίζω, όχι από φόβο, αλλά από αξιοπρέπεια θα ενεργήσει για την αποκατάσταση της συνταγματικής τάξης, επωφελούμενος και από την ευεργετική διάταξη του 137ΠΚ, καθώς μπορεί και πράγματι να αγνοούσε τον αξιόποινο χαρακτήρα των ενεργειών του. 

    Επειδή η παρούσα μου είναι νόμιμη, βάσιμη και αληθινή. 

 

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ ΑΥΤΟΥΣ 

ΜΗΝΥΩ ΚΑΙ ΕΓΚΑΛΩ ΕΝΩΠΙΟΝ ΣΑΣ 

 

Τις ως άνω πράξεις του ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΙΕΡΡΑΚΑΚΗ, Υπουργού Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, οδός Ανδρέα Παπανδρέου 37, Τ.Κ. 15180, Μαρούσι, που έφερε στη Βουλή νομοσχέδιο αντίθετο με το άρθρο 16 §5, εδ.1 και §8 εδ.2 του Συντάγματος, και έπεισε τους Βουλευτές ότι δεν δεσμεύονται από το Σύνταγμα ώστε το υπερψήφισαν κατά πλειοψηφία προκειμένου να γίνει Νόμος του Κράτους, πράξη που περιγράφεται στο 134ΠΚ ως το έγκλημα της αίσχατης προδοσίας με κατάχρηση εξουσίας για συντελεσθείσα αλλοίωση της δέσμευσης του νομοθέτη από το Σύνταγμα, ως θεμελιώδους αρχής του πολιτεύματος.  

 

Θεσσαλονίκη 15 Μαρτίου 2024